DERİNE GÖMÜLEN BENLİK HASTALANIR!

 Geçen hiçbir saniyeyi geri alamadım, sade ben değil kimse alamadı ama buna rağmen sürekli zamanımızı sevmediğimiz insanlara, sevmediğimiz işlere veriyoruz.Mesala  ben her gün yazmak istiyorum ama bunun yerini benliğime asla faydası olmayan, sadece hayatta kalabilme telaşı ile en değerli yaşlarımızı maaş için harcıyoruz ve buna ironik bir şekilde kazanmak ( para kazandık) diyoruz, halbuki benliğimizi bile kaybediyoruz maalesef. Sürekli ihmal ettiğimiz benliğimiz bir yere kadar saklanabiliyor, sonra resmen hesap sormaya başlıyor ve bu seferde asla susmayan bir iç ses çıkıyor ortaya; her adıma karışma cüreti elde ederek hemde.

     Özür dilerim benliğim, herkesi bu kadar önemseyip seni duymazdan geldiğim için, seni en indiğini farketmediğim için. Çoğu şeye tahammülsüzlüğüm seni anlamamaktan kaynaklanıyordu, biraz geç olsana farkına vardım. Her şeyi çözdüm dedikçe yeni yeni düğümler sıralanıyordu çünkü kendimi dinlemiyordum.Ahhh  benliğim ne çok hain vasat gördün bu genç yaşında, doğal olarak yara aldın, yıprandın, yoruldun ama çok şükür yok olmadın sana söz veriyorum artık ben hep seninleyim. Düşe kalka büyüyorum halen ama artık benliğimi derine gömmeden yol alıyorum gerisini zaten herkes de çok iyi biliyor “düşmez kalkmaz bir Allah’tır.” Allahım bütün samimiyetimle söylüyorum teşekkür ederim hayatımdan aldığın her fazlalık için sana olan sevgim sonsuz inancım olmasa ben katlanamazdım bunca insan maskeli mahlukatlara. Bu yazımı kim okursa okusun ruhuna şifa versin sözlerim inşallah. Selametle, sağlıcakla…